Een heftige laatste ziekenhuisweek
Blijf op de hoogte en volg Niene
18 Augustus 2017 | Ghana, Tamale
Er was al een vrouw die ieder moment kon bevallen! Meteen mocht ik helpen. Het kindje wegen, meten en er even mee knuffelen. Toen ging alles snel. Meteen er na kwam een vrouw binnen, ze lag nog maar half op bed en daar kwam het hoofdje al, een verloskundige deed handschoenen aan en verder heb ik weer geholpen. Weer een andere vrouw kwam binnen, een tweeling!! Deze bevalling heb ik grotendeels zelf gedaan. Maar met wat meer hulp van een verloskundige, het was toch wel wat lastiger dan één baby's. Ondertussen werd er op het bed er langs nog een baby geboren! In een paar uur 4 bevallingen meegemaakt en dus 5 baby's ter wereld zien komen! Het voelde fantastisch om weer terug te zijn!
Dinsdag en woensdag is er op beide dagen één bevalling geweest. Op woensdag ook een abortus. Om zo een klein lichaampje te zien was wel gek. Het was nog niet eens een mensje te noemen.
Donderdag was er ook in de ochtend een bevalling. Vlak voor dat ik mocht gaan hoorde ik een vrouw vanuit de verloskamer. Ze ging ook bevallen. Natuurlijk wilde ik weer helpen. Ik merkte aan de verloskundigen dat er iets aan de hand was, ze kwamen ook allemaal binnen. De vrouw had ook geen spullen bij (doeken, watten, handschoenen, enz) Ik vroeg wat het probleem was. De vrouw was pas 32 weken zwanger. Ze was naar het ziekenhuis gekomen voor een echo. Daar bleek dat ze elk moment kon bevallen. Ze prikte de vliezen door en er kwam enorm veel vruchtwater uit. De vrouw ging rechtop zitten om haar jurk uit te doen. Het vruchtwater druipte van haar hoofd af, ze was zeiknat. Opeens zag ik het hoofdje. Ik riep: the head is coming. De vrouw ging weer liggen en daar kwam de baby dan. Het kindje was al dood. Het hoofdje leek in eerste instantie erg klein. De rest van het lichaam zag er normaal uit. De baby lieten ze niet zien aan de moeder. Ze draaide haar in een doek, en legde het op een tafeltje.
Toen lieten ze mij zien hoe het kindje er uit zag. Even stond alles stil...
Het lichaam was prima, alleen had het meisje een misvormd hoofdje. Boven de ogen ging het plat naar achter, ook had ze geen achterhoofd waardoor de hersenen zichtbaar waren.. het meisje werd ingedraaid in een doek. De moeder werd verder verzorgt. Alle verloskundigen gingen uit de kamer en lieten de moeder even alleen uit respect. Het kindje lieten ze liggen zodat de vader deze nog kon zien.
Dan ga je even voor een echo naar het ziekenhuis, en verlaat je het met je overleden meisje in je armen. Niet in te denken wat dit met je doet, hoe dit voelt...
Ook vandaag was het een bijzondere dag. Ik was net voor 08.00u op de afdeling en kon meteen bij een bevalling zijn. Ik hoorde dat de baby gepoept had in de buik, dit betekend dat de zuurstof toediening stopt. Het probleem was dat de vrouw nog maar 5 cm ontsluiting had. Na een tijdje persen hebben ze er een vacuüm pomp bij gepakt. Een verloskundige van de nacht dienst hielp nog mee (in haar eigen kleding) Ik keek vooral toe hoe de twee aan het werk gingen. Na een lange tijd met veel geduw en getrek kwam de baby er uit. Alleen was zij er slecht aan toe, geen ademhaling. De navelstreng werd snel doorgeknipt en daar kwam het moment dat ik toch echt moest helpen. Helpen met het reanimeren van dit meisje. Met een handmatig pompje op de mond en neus lieten we zuurstof naar binnen gaan. Met een bepaald ritme, tussen door met 2 vingers de borst indrukken. Langs mij stond een zuurstoffles, alleen deze werkte niet meer.. na bijna een uur met dit kleine levendje bezig te zijn geweest kwam er een ademhaling! Niet sterk, niet voldoende, maar er was nog leven! Af en toe gingen de oogjes open. Toen de ademhaling wat beter ging mocht ze vervoerd worden naar het Teaching Hospital. Een academisch ziekenhuis met de nodige middelen. Het meisje hebben we goed in doeken gedraaid. Ik ging mee naar het ziekenhuis. In een taxi samen met 2 zussen van de moeder en een verloskundige. Ook had ik het zuurstofpompje bij. In de auto hebben we het kindje nog moeten helpen met ademhalen. Toen kwamen we aan bij het ziekenhuis. Wow wat een verschil! Een ziekenhuis zoals hij in Nederland ook kan zijn. Het kindje brachten we naar de neonatologie afdeling. Hier was ik even stil. Er lagen zo veel kleine baby'tjes in de vele couveuses! Soms wel meerdere in een couveuse! Een drieling die zo klein waren dat het bijna onmogelijk leek dat ze hier gingen overleven. Wauw wat een indrukwekkend beeld! Ons meisje kwam er tussen te liggen, in een couveuse aan een zuurstofapparaat. Samen met de verloskundige ging ik weer terug.
Even van alles bijkomen en nadenken wat ik nou gezien had.. soms vraag ik me af wat deze verloskundigen al allemaal gezien hebben. In welke toestanden zij al gewerkt hebben. En van hoeveel machteloze baby's zij al afscheid hebben genomen.
Het blijft toch wel echt bijzonder om hier zomaar bij te zijn en zoveel te mogen zien en doen. Ik ben deze verkoskundige heel erg dankbaar voor alles wat ze mij geleerd hebben en mij ondersteund hebben bij deze moeilijke situaties!
Vanavond ga ik samen met Justien lekker eten. Echt een hele leuke en gezellige meid! Wel te verwachten naar het cocktailrestaurant! Heerlijk weer genieten.
Morgen alvast starten met mijn spulletjes in te pakken. Ik hoop zondag nog een bruiloft mee te pikken.
En dan zijn de laatste twee ziekenhuisdagen al aangebroken. Dinsdag na het werk vlieg ik naar Accra.
Dan word het echt afscheid nemen van deze te gekke plek! Deze plek die mij zo veel heeft geleerd, dingen die ik mijn hele leven dankbaar zal zijn.
Liefs Niene!
-
18 Augustus 2017 - 20:05
Hannie:
Sooo Niene, best wel heftig en zielig. Maar voor jou wel weer een hele ervaring. Ik denk dat ze jou daar flink gaan missen, want zo te horen kan en mag je bij heel veel helpen.
Geniet van de laatste dagen! -
18 Augustus 2017 - 20:19
Rita Van Roij:
Wow... niene, heftig allemaal.
Tot over een paar weekjes. -
18 Augustus 2017 - 20:38
Mamma:
Hee Niene, wat indrukwekkend!! Ik ben er ook stil van.
En wat beschrijf jij het allemaal mooi, hoe je het ervaard en voelt.
Nog twee dagen mogen ze daar van jouw steun genieten en jij van hun.
Ik ben super trots op jouw.
Liefs mamma xxx -
18 Augustus 2017 - 21:21
Opa En Oma:
Lieve Niene
Wat maak jij daar toch veel mee
Ze zullen je daar straks zeker gaan missen
Maar wij kijken er ook weer naar uit dat je thuiskomt
Want wij kunnen je hier ook niet missen
Knuffel van Opa en Oma -
18 Augustus 2017 - 21:30
May:
Zo he Niene, wat een belevenis. Heftig zeg moet er niet aan denken brr. Hoop dat je dit allemaal een plaatsje kunt geven. Zo krijg je wel veel ervaring op veel vlakken. Nog een paar daagjes wat zullen ze jouw enthousiasme missen. Grts May -
18 Augustus 2017 - 21:55
Hilde En Theo:
Lieve Niene,
Na zo'n heftige week is het goed om alles van je af te schrijven.
Maar ook fijn dat je samen met je huisgenootje Justien een lekker drankje en etentje kunt gaan nemen vanavond. Samen praten over alles wat jullie de afgelopen week weer meegemaakt hebben. Fijn weekend en hopelijk maken jullie die bruiloft wel nog mee.
Lieve groetjes uit Meijel. -
19 Augustus 2017 - 13:22
Martijn En Loes :
Wat maak je toch allemaal nee Niene! Erg indrukwekkend. Voor jou wel een grote ervaring om alles zo mee te mogen draaien. Geniet nog van je laatste tijd daar en tot snel in Nederland! Groetjes Martijn en Loes -
25 Augustus 2017 - 17:50
Anny Jongen:
Hallo Niene,
Inderdaad een heftige week. Het venijn zit in de staart lijkt wel. Nog ff een aantal moeilijke bevallingen. Wel heel leerzaam lijkt me. Op dit moment ben je al op de terugreis denk ik. Goede terugreis.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley