De tijd vliegt voorbij
Blijf op de hoogte en volg Niene
13 Augustus 2017 | Ghana, Tamale
Pff over twee weken zit ik alweer thuis, thuis in Ospel. Over iets meer dan één week ga ik dit thuis al verlaten. Dan nog een paar dagen vrije tijd en dan toch al echt terug naar Nederland. Ik denk dat ik deze plek enorm ga missen, ik voel me hier zo gelukkig!
De afgelopen week op de afdeling emergency kan ik samenvatten als heftig!
Nog steeds zoveel jonge kindjes op de afdeling. Gelukkig zag ik deze ook allemaal weer naar huis gaan.
Een oudere man werd binnen gedragen door twee jongens. Hij had een epileptische aanval. Een matras op de grond werd zijn 'bed'. Na een tijdje kreeg hij injecties en medicatie. Na een aantal dagen veel rusten mocht hij mee naar huis.
Ik heb een man zien binnen komen met een huidinfectie aan zijn benen. Ze waren extreem opgezwollen. Deze man samen met een andere verpleger verzorgd. Infuus aangebracht, injecties gegeven en medicatie toegediend. Met een goed gevoel ging ik naar huis. De dag erna was het wel even schrikken toen ik op de afdeling kwam. De man kreeg geen zuurstof meer. Ook een zuurstoffles heeft hem niet meer kunnen redden. Iemand echt dood zijn gaan was verschrikkelijk, ook omdat de man er niet 'mooi' meer uitzag. Hij was pas 43 jaar. Ik heb meegekeken tot dat hij de afdeling verliet. Het verbaasde mijzelf hoe rustig ik er mee om kon gaan. Alsof ik het al een soort van normaal vind.
Deze week heb ik bij nog 3 mensen de laatste levensuren meegemaakt. En bij veel getwijfeld of ik ze de volgende terug zag. Mensen met hypertensies waardoor zelfs bewegen bijna niet meer ging. Mensen met zoveel longproblemen dat zelfstandig ademen niet meer ging. Mensen met zoveel pijn dat ze niet anders konden doen dan huilen.
Deze twee weken op de emergency waren vooral heftig. Maar erg interessant. Ik heb gezien wat er lokaal allemaal voorkomt, hoe alle problemen worden opgelost, hoeveel de mensen voor elkaar zorgen en hoe rustig iedereen blijft.
Vrijdag zijn we als een soort afscheid van Celine en Ingela uit geweest eten. Een plek waar meedere Siliminga's komen, een plek met lekker eten en een plek met heerlijke en goedkope cocktails. Hier kunnen jullie mij nog vaker vinden ;)
Zaterdag heb ik een rustige dag gehad. Niet veel gedaan en niet ver geweest.
Vandaag afscheid genomen van Ingela en Celine. Hun avontuur zit er al bijna op. Mijn einde komt helaas ook steeds dichterbij..
Hierna ben ik samen met Ben en Justien (nieuw huisgenootje) naar het stadion van Tamale gegaan. Hier waren de moslims zich voor aan het bereiden om naar Mekka te reizen. Buiten het stadion stonden kraampjes zoals op de markten. Nu niet met eten en alles door elkaar. Nu alleen maar met doeken, kleding en muziek. Dit was ook weer erg bijzonder om te zien.
Thuis gekomen zijn we verplaatst naar de andere slaapkamer. Onze wc was namelijk al niet helemal top, maar door de regen van de vorige dag was het nu niet meer aan te zien of te ruiken.
Morgen weer terug naar 'Labour ward'. Dit blijft toch wel de leukste afdeling. Weer terug naar de baby's en naar de verloskundigen. Dit nog voor 7 dagen. Op dinsdag 22 augustus vlieg ik van Tamale terug naar Accra.
Tot snel,
Liefs Niene
De afgelopen week op de afdeling emergency kan ik samenvatten als heftig!
Nog steeds zoveel jonge kindjes op de afdeling. Gelukkig zag ik deze ook allemaal weer naar huis gaan.
Een oudere man werd binnen gedragen door twee jongens. Hij had een epileptische aanval. Een matras op de grond werd zijn 'bed'. Na een tijdje kreeg hij injecties en medicatie. Na een aantal dagen veel rusten mocht hij mee naar huis.
Ik heb een man zien binnen komen met een huidinfectie aan zijn benen. Ze waren extreem opgezwollen. Deze man samen met een andere verpleger verzorgd. Infuus aangebracht, injecties gegeven en medicatie toegediend. Met een goed gevoel ging ik naar huis. De dag erna was het wel even schrikken toen ik op de afdeling kwam. De man kreeg geen zuurstof meer. Ook een zuurstoffles heeft hem niet meer kunnen redden. Iemand echt dood zijn gaan was verschrikkelijk, ook omdat de man er niet 'mooi' meer uitzag. Hij was pas 43 jaar. Ik heb meegekeken tot dat hij de afdeling verliet. Het verbaasde mijzelf hoe rustig ik er mee om kon gaan. Alsof ik het al een soort van normaal vind.
Deze week heb ik bij nog 3 mensen de laatste levensuren meegemaakt. En bij veel getwijfeld of ik ze de volgende terug zag. Mensen met hypertensies waardoor zelfs bewegen bijna niet meer ging. Mensen met zoveel longproblemen dat zelfstandig ademen niet meer ging. Mensen met zoveel pijn dat ze niet anders konden doen dan huilen.
Deze twee weken op de emergency waren vooral heftig. Maar erg interessant. Ik heb gezien wat er lokaal allemaal voorkomt, hoe alle problemen worden opgelost, hoeveel de mensen voor elkaar zorgen en hoe rustig iedereen blijft.
Vrijdag zijn we als een soort afscheid van Celine en Ingela uit geweest eten. Een plek waar meedere Siliminga's komen, een plek met lekker eten en een plek met heerlijke en goedkope cocktails. Hier kunnen jullie mij nog vaker vinden ;)
Zaterdag heb ik een rustige dag gehad. Niet veel gedaan en niet ver geweest.
Vandaag afscheid genomen van Ingela en Celine. Hun avontuur zit er al bijna op. Mijn einde komt helaas ook steeds dichterbij..
Hierna ben ik samen met Ben en Justien (nieuw huisgenootje) naar het stadion van Tamale gegaan. Hier waren de moslims zich voor aan het bereiden om naar Mekka te reizen. Buiten het stadion stonden kraampjes zoals op de markten. Nu niet met eten en alles door elkaar. Nu alleen maar met doeken, kleding en muziek. Dit was ook weer erg bijzonder om te zien.
Thuis gekomen zijn we verplaatst naar de andere slaapkamer. Onze wc was namelijk al niet helemal top, maar door de regen van de vorige dag was het nu niet meer aan te zien of te ruiken.
Morgen weer terug naar 'Labour ward'. Dit blijft toch wel de leukste afdeling. Weer terug naar de baby's en naar de verloskundigen. Dit nog voor 7 dagen. Op dinsdag 22 augustus vlieg ik van Tamale terug naar Accra.
Tot snel,
Liefs Niene
-
13 Augustus 2017 - 19:21
Je Vadertje:
Hallo Niene,
je maakt het wel mee daar, van alles wat, die plek zul je wel zeker missen en nooit meer vergeten.
anders ga je toch gewoon een keer terug, als je zin hept.
de laatste 2 weken geniet en geniet maar van alles. -
13 Augustus 2017 - 19:25
Christien:
Ha Niene.
Wat een verhaal weer. Wat maak je veel mee.
Dadelijk krijg je heimwee als je weer thuis in Ospel bent.
Ik heb foto' s gezien bij jouw moeder thuis.
oa de foto met de krokodil . . . wauw
Geniet nog de laatste 2 weken,
liefs Christien -
13 Augustus 2017 - 20:04
Celine & Ingela :
Hee Niene, dat waren zeker 2 heftige weken op de emergency. Knap hoe je dat allemaal hebt gedaan. Geniet nog even van jouw laatste 2 weken in Ghana en jouw laatste week op de labour ward. Het was ontzettend gezellig met jou in het volunteer house!
Liefs,
Ingela -
13 Augustus 2017 - 20:13
May:
Hoi niene
Wat een belevenis daar. Weer naar de baby's super tof misschien mag je er nog een paar op de wereld zetten. Heftig dat er zoveel mensen op een korte tijd overlijden. Wij zijn nu thuis en ik heb alle foto's bekeken spannende en mooie foto's. Geniet nog van je tijd daar in Ghana.. grts -
13 Augustus 2017 - 23:30
Lonneke:
Wauw Nien nog steeds ontzettend trots! Heftige dingen heb je meegemaakt op de Emergency, ik vind het knap hoe je daarmee omgaat. Nog even genieten van je eigen afdeling en nog wat leuke dingen doen en dan wordt het al afscheid nemen. :( Máár IK verheug me al op je terugkomst!! Xxxx -
15 Augustus 2017 - 18:56
Theo En Hilde:
Hoi Niene,
Wat een ervaringen! Daar word je in korte tijd heel erg volwassen van. Maar wij zien er, net als een hoop anderen, weer naar uit dat je hier bent..
Samen lekker een hapje eten en nog veel meer verhalen horen. Voor nu nog een leuke week in Tamale en een goede reis naar Accra. Daarna weer safe back home!
Groetjes en tot gauw,
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
